تحلیل شماره ۳ از آتش بس شکننده آیا لحظه فرارسیده است؟ مقاومت در آستانه، رژیم در سراشیبت؟
راه حل سوم = مریم رجوی آیا لحظه فرارسیده است؟ مقاومت در آستانه، رژیم در سراشیبت؟
مقدمه
در شماره‌های گذشته، از فروپاشی قدرت‌نمایی رژیم گفتیم، از پس‌لرزه‌های جنگ، و از چهره‌ای که دیگر نمی‌تواند خود را پنهان کند. اکنون، نوبت این پرسش تاریخی است:
آیا زمان سرنگونی فرا رسیده؟ آیا توازن قوا واقعاً تغییر کرده؟ و مردم و مقاومت ایران در کجای این لحظه ایستاده‌اند؟
۱. بازسازی زمین منطقه‌ای:
🔹 آمریکا
با تثبیت موضع نظامی، دروازه خاورمیانه را بازنویسی کرده است. دیگر هیچ پرونده‌ای بدون نقش فعال آمریکا ممکن نیست، و این یعنی پایان استقلال نمایشی جمهوری اسلامی.
🔹 اسرائیل
نه‌فقط پیروز جنگ میدانی، بلکه برنده بازی روانی.
اکنون اسرائیل، برای نخستین‌بار، توانسته بازدارندگی خود را از زبان واقعیت اثبات کند. ترس، جای خود را به محاسبه داده است.
🔹 کشورهای عربی منطقه
از عربستان تا امارات، یک چیز را آموخته‌اند:
جمهوری اسلامی قابل اعتماد نیست، نه برای موازنه، نه برای جنگ.
گشایش به‌سوی مقاومت ایران، دیگر فقط یک احتمال نیست — بلکه ضرورتی است برای توازن آینده.
۲. در داخل ایران: فروپاشی مشروعیت، تشدید بحران
▪️ ترس جای خود را به تمسخر داده
رژیمی که همیشه خود را «مقتدر» نشان می‌داد، حالا در کوچه‌ها و شبکه‌های اجتماعی، دستمایه خنده و افشاگری است.
▪️ موج پنهان اعتراض اجتماعی
بازنشستگان، معلمان، کارگران، دانشجویان… همه چیز در آستانه انفجار خاموش است.
جنگ، آتش زیر خاکستر را داغ‌تر کرد.
▪️ رژیم، با حکومت اضطراری بی‌ثبات به پیش می‌رود
نه سیاست خارجی دارد، نه پشتوانه مردمی، نه اقتدار نظامی، و نه حتی مشروعیت دینی.
۳. مردم و مقاومت: فرصت تاریخی در راه
مقاومت ایران — از سال ۶۰ تا اشرف ۱، و از اشرف ۳ تا قلب تهران…
سازمان‌یافتگی کامل
رهبری مشخص و شناخته‌شده
ارتباط جهانی گسترده‌تر از هر زمان
شبکه میدانی در داخل کشور، آماده برای خیزش
مردم ایران
دیگر به «رفرم»، «اصلاح‌طلبی»، یا «صبر تاریخی» باور ندارند.
تنها گزینه‌ای که شنیده می‌شود:
سرنگونی، و فقط سرنگونی.
تحلیل نهایی: لحظه فرا رسیده است؟
🔻 از لحاظ نظامی؟
رژیم تضعیف‌شده، پدافند ناکارآمد، حملات موفق دشمن، و عدم پاسخ مؤثر.
🔻 از لحاظ سیاسی؟
در انزوا، بی‌چشم‌انداز، ناتوان از جذب مشروعیت یا سرمایه جهانی.
🔻 از لحاظ اجتماعی؟
نفرت عمومی، فقر و فشار، و امید زنده به مقاومت.
🔻 و از لحاظ آلترناتیو؟
موجود، آماده، پذیرفته‌شده، اثبات‌شده در میدان، و دارای چهره، برنامه و پیشینه.
بنابراین، پاسخ روشن است:
آری. لحظه فرا رسیده است.
اگر کسی بپرسد: کی؟
باید گفت: اگر نه حالا، پس کی؟
و این است مسیر روشن ما:
از سال ۶۰ تا اشرف ۱،
و از اشرف ۳ تا قلب تهران…
تمام این راه، تمام این خون، تمام این تاریخ،
در این سه شماره روایت شد.
این فقط یک گزارش نبود؛ این یک پروسه‌ی سرنگونی بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر