فروپاشی ساکت؛ قاتلان دهه ۶۰ چگونه حذف شدند؟ مکمل شماره ۴
سکوت ناصر سرمدی پارسا تنها یک نشانه نیست. این سکوت، پژواکی از فروپاشی پنهان در وزارت اطلاعات است؛ جایی که شکنجه‌گران دیروز، امروز یا مرده‌اند، یا فراری‌اند، یا منزوی، یا در وحشت حذف متقابل، خود را در پستوی تاریخ پنهان کرده‌اند.
در صدر این پدیده، گروه موسوم به «التقاط» در وزارت اطلاعات قرار دارد. این گروه، همان تیم آموزش‌دهنده و هدایت‌کننده بازجویان، تواب‌سازان و شکنجه‌گران در دهه ۶۰ بود. برخی از چهره‌های شاخص آن:
- ابوالحسن موسوی خورشیدی (سلیمان)از آموزش‌دهندگان شکنجه در شمال، مأمور مستقیم اطلاعات تهران در سرکوب جنگل، که در مسیر انتقال توسط یکی از همان قربانیان شکنجه، در ماشین کشته شد.
- بهروز بابایی (صادق)مأمور فعال اطلاعات در قائمشهر، آمل و ساری، که سرنوشتش به‌دست نیروهای مقاومت رقم خورد.
این افراد قربانی پدیده‌ای شدند که از آن با عنوان «مجازات اتو-دینامیک» یا مجازات به‌دست قربانیان سابق یاد می‌شود. چرخ روزگار آن‌گونه چرخید که قاتلان، قربانی دست خود شدند.
👤 و البته نباید فراموش کرد:
اکبر براتی، چهره‌ای کلیدی در «التقاط وزارت اطلاعات» و همکار نزدیک ناصر سرمدی، خورشیدی و بابایی بود.
فیض‌الله عرب‌سرخی، یکی از پشت‌پرده‌های اطلاعاتی در سرکوب، تواب‌سازی و طراحی چرخش‌های ایدئولوژیک، همچنان در سایه حرکت می‌کند، اما در درون دستگاه، دیگر «منبع اعتماد» نیست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر